Mijn leven heeft verschillende stormen van rouw doorstaan, waardoor mijn roots dieper zijn ingeworteld en mijn levensboom sterker is geworden. Diep aangrijpend was het bericht in 2014 van mijn oudste zus dat zij een ongeneeslijke ziekte had en binnen vijf weken overleed. Toen heb ik gevoeld hoe hartverscheurend verbroken familierelaties zijn, niet alleen bij mezelf, maar ook bij mijn zwager, de kinderen, bij mijn ouders, mijn broers en mijn zussen. In 2016 kreeg mijn vader het bericht van ongeneeslijk ziek te zijn en overleed na 7 weken. Binnen mijn familierelaties had ieder hierin zijn/haar eigen unieke pijn. Het mogen zorgen voor mijn zus en voor mijn vader, het delen met elkaar, de wederkerigheid hierin, zette een innerlijk proces van herstel in gang, waardoor ik deze verliezen heb leren integreren in mijn leven. Mijn zus en mijn vader leven nog altijd in mij voort.

Ook in mijn werk, voorheen als palliatief consulent en nu als casemanager dementie, heb ik ervaren hoe families uit evenwicht raken vanwege binnengeslopen ziektes. Mantelzorgers hebben me diep geraakt in hun trouwe, liefdevolle en soms ook oneindige zorg.
Regelmatig heb ik in mijn werk te maken met verstoorde familierelaties,  die vaak duidelijker naar voren komen wanneer ouders kwetsbaar worden.